Warszawa, 27.10.2022 (ISBnews) – Sejm odrzucił część poprawek do ustawy o zakupie preferencyjnym paliwa stałego przez gospodarstwa domowe, która zakłada dystrybucję węgla na potrzeby mieszkańców przez samorządy. Poprawki te dotyczyły m.in. odległości, w jakiej powinny znajdować się składy węgla oraz obowiązku dołączania do umowy kopii certyfikatu jakościowego dla węgla.
Senat chciał, aby do umowy kupna-sprzedaży dołączać kopię certyfikatu potwierdzającego parametry jakościowe. Wskazywał także wojewodę jako osobę, do której należy adresować ewentualne roszczenia z tytułu nienależytej jakości dostarczonego węgla. Poprawki te zostały odrzucone.
Odrzucono także poprawkę zakładającą, że miejsce składowania węgla powinno być położone w odległości do 100 km od siedziby gminy, która planuje go zakupić. Sejm odrzucił też przepis, zobowiązujący ministra właściwego do spraw aktywów państwowych do określenia w drodze rozporządzenia, wykaz miejsc składowania paliwa stałego przez podmioty wprowadzające do obrotu, mając na uwadze zapewnienie realizacji określonego wymogu odległości tych miejsc od siedzib gmin.
Sejm przywrócił zapis, zgodnie z którym cena węgla dla mieszkańców, w przypadku gdy będzie on kupowany przez gminę bądź spółki komunalne będzie wynosić maksymalnie 2 tys. zł za tonę, a w przypadku zakupu przez podmioty prywatne – 2,2 tys. zł za tonę (Senat chciał, by w obydwu przypadkach było to 2 tys. zł za tonę).
Ustawa zakłada, że gminy, spółki gminne i związki gminne będą mogły kupować węgiel od importerów (PGE Paliwa oraz Węglokoks) po 1,5 tys. zł za tonę, a następnie sprzedać go mieszkańcom po nie więcej niż 2 tys. zł za tonę. Różnica 500 zł (za tonę) to środki na pokrycie kosztów dystrybucji węgla przez gminy, np. koszty transportu.
Aby kupić węgiel od samorządu, mieszkańcy mają składać do gminy wniosek o zakup preferencyjny (rozwiązanie będzie dostępne dla osób, które są uprawnione do dodatku węglowego, limity dotyczące zakupu węgla zostaną ujęte w rozporządzeniu do ustawy).
Ustawa upraszcza formalności związane z zakupem i sprzedażą węgla przez gminy (samorządy będą zwolnione ze stosowania Prawa Zamówień Publicznych i z wystawiania świadectwa pochodzenia węgla).
Gmina będzie mogła prowadzić dystrybucję węgla poprzez:
– własne jednostki organizacyjne;
– wybrane spółki, np. komunalne;
– umowę ze składem węgla;
– umowę z inną gminą.
Gminy, które kupiły węgiel do sprzedaży przed wejściem w życie nowych przepisów będą mogły wnioskować o zwrot różnicy w cenie.
Koszt rekompensat dla podmiotów wprowadzających węgiel do obrotu ma wynieść 4 mld zł. Według szacunków, na preferencyjnych warunkach może zostać sprzedanych do 5 mln ton węgla, a rekompensata za 1 t ma wynosić ok. 800 zł.
Ze względu na fakt, że rekompensata będzie kwotą brutto, jej ostateczna wysokość wyniesie 4,92 mld zł, z czego 0,92 mld zł stanowić będzie dochód budżetu państwa z tytułu VAT.
Środki przeznaczone na rekompensaty mają pochodzić z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.
Liczba gospodarstw domowych, których podstawowym nośnikiem do ogrzewania pomieszczań jest węgiel wynosi 3,84 mln. Dane są te zbieżne ze statystykami Centralnej Ewidencji Emisyjności Budynków (CEEB), zgodnie z którymi w 3,6 mln kotłów wykorzystuje się węgiel i paliwa węglopochodne.
Nowe rozwiązania mają wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
(ISBnews)
